Ogłoszenie upadłości spowodowało, że czas na zgłoszenie wierzytelności masz do 19 sierpnia br.

Następnym, bardzo ważnym krokiem jest sprawdzenie, czy Twoja wierzytelność znalazła się na liście wierzytelności. A jak to uczynić? Wyjaśniam poniżej.

Co dzieje się po zgłoszeniu wierzytelności? 

Po zgłoszeniu wierzytelności syndyk sprawdza przekazane mu zgłoszenia. Robi to od razu po terminie na zgłoszenie, nie później niż 2 miesiące po tym terminie (jeżeli się spóźni, to nie ma jednak konsekwencji takiego spóźnienia). Decyduje on, czy dana wierzytelność powinna znaleźć się na liście wierzytelności czy też nie. Jeżeli uzna zgłoszenie za zasadne to wierzytelność powinna znaleźć się na liście. Ale jeśli syndyk nie będzie pewny co do zasadności zgłoszenia, będzie miał prawo zażądać od wierzyciela dowodów wymienionych w zgłoszeniu. Następnie gotową listę syndyk przekazuje do sędziego – komisarza. 

Co znajduje się w liście wierzytelności? 

Lista wierzytelności powinna zawierać: 

• liczbę porządkową, 
• imię i nazwisko oraz numer PESEL (jeżeli nie ma peselu inne dane umożliwiające identyfikację),  
• miejsce zamieszkania – w przypadku osoby fizycznej, 
• wysokość uznanej wierzytelności – a więc kwotę jakiej domagasz się od banku, 
• kategorię, w jakiej kolejności będziesz spłacony (jakie miejsce zajmujesz na liście do spłaty), 

• Informację, czy istnieje jakieś zabezpieczenie wierzytelności (np. hipoteka – oczywiście to kredytobiorca musiałby mieć hipotekę na majątku banku), 
• informację, czy spłata długu zależy od pewnych warunków, 
• uzasadnienie, jeżeli wierzycielowi odmówiono zgłoszenia wierzytelności. 

Jak sprawdzić, czy Twoje zgłoszenie znajduje się na liście wierzytelności? 

Nie będziesz personalnie poinformowany przez syndyka o uwzględnieniu Twojego zgłoszenia na liście wierzytelności. Syndyk dokona tego w formie obwieszczenia w Krajowym Rejestrze Zadłużonych. Dlatego bardzo istotne jest, by na bieżąco śledzić rejestr i działania syndyka.  

Po ogłoszeniu listy wierzytelności mas możliwość zapoznania się z listą. Zapoznanie się i zweryfikowanie listy ma miejsce bezpośrednio w sądzie – lista jest wykładana w sekretariacie sądu, gdzie wierzyciele mogą ją przeglądać. 

Koniecznie zweryfikuj, czy pojawiła się lista wierzytelności oraz czy się na niej znajdujesz! A dlaczego jest to tak istotne? 

Otóż od daty obwieszczenia o złożeniu listy wierzytelności biegnie termin do złożenia sprzeciwu co do odmowy uznania zgłoszonej wierzytelności. Wówczas powinieneś złożyć sprzeciw w terminie dwóch tygodni od dnia obwieszczenia.  

Sprzeciw powinien: 

• spełniać wymogi formalne pisma procesowego, 

• wskazywać zaskarżoną wierzytelność, 
• zawierać wniosek co do uznania wierzytelności, 
• mieć uzasadnienie, 
• zawierać dowody na poparcie wniosku. 

Sprzeciw podlega opłacie. Wynosi ona piątą część opłaty stosunkowej. Opłata stosunkowa wynosi 5% wartości przedmiotu zaskarżenia (czyli wysokości roszczenia). 

Sędzia komisarz odrzuci sprzeciw, który nie spełnia tych wymagań lub został złożony po wyznaczonym do tego terminie. 

Podsumowując, weryfikacja, czy pojawiła się lista wierzytelności oraz to czy się na niej znajdujesz, ma równie istotne znaczenie jak samo zgłoszenie wierzytelności.  

Jeśli więc Twoje zgłoszenie nie zostanie uwzględnione, powinieneś zadbać o podjęcie dalszych, odpowiednich kroków. Tak, aby Twoja wierzytelność została uwzględniona. 

Opracował: Marcin Sokołowski

W czwartek, 20 lipca 2023 roku Sąd Rejonowy w Warszawie ogłosił upadłość Getin Noble Banku. Od tego dnia majątkiem banku zarządza syndyk – Marcin Kubiczek.

Jeśli jesteś więc frankowiczem, posiadającym kredyt w upadłym banku i to niezależnie od tego, czy:

1. uzyskałeś zabezpieczenie roszczeń (Sąd wyraził zgodę na zaprzestanie dalszej spłaty rat);
2. masz w ręku prawomocny wyrok;
3. jesteś w trakcie postępowania sądowego przeciwko temu bankowi;
4. wiąże Cię umowa kredytowa z Getinem, ale nie złożyłeś pozwu;

powinieneś zgłosić swoją wierzytelność do 19 sierpnia 2023 roku. Ważne jest również złożenie oświadczenia o potrąceniu wzajemnych roszczeń.

Bądź więc czujny!

Zgłoś swoją wierzytelność, nikt nie zrobi tego z urzędu. A warto!

30 września zeszłego roku Bankowy Fundusz Gwarancyjny wydał decyzję o rozpoczęciu przymusowej restrukturyzacji Getin Noble Banku. Stąd też, ogłoszenie jego upadłości nie jest niespodzianką – było wyłącznie kwestią czasu.

Od czwartku już wiemy, że upadłość nie wróży niczego dobrego. W obecnej sytuacji trudno będzie wyegzekwować od banku kwoty nadpłaconych rat. Zgłoszone roszczenia wierzycieli będą zaspokajane wyłącznie w takim zakresie, na jaki pozwoli majątek masy upadłościowej. A zapewne chętnych do odzyskania pieniędzy będzie sporo…

Nadal jednak istnieje szansa na to, że nie będziesz musiał spłacać już kredytu. A więc nadpłacona przez Ciebie kwota kredytu (obecnie trudna do odzyskania) nie będzie rosła.

Jest więc o co walczyć!

Oświadczenie o potrąceniu – dlaczego jest tak ważne?

Jako kredytobiorca jesteś zarówno wierzycielem, jak i dłużnikiem banku. Tak samo bank – jest względem Ciebie wierzycielem oraz dłużnikiem jednocześnie.

A gdy taka sytuacja ma miejsce, każda z tych osób może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelnością drugiej strony.

Jesteś jednak w nieco gorszej sytuacji niż bank.

A to z tego powodu, że syndyk, który obecnie zarządza majątkiem banku, ma możliwość dochodzenia od Ciebie na rzecz Getinu zwrotu udzielonego kredytu. Ty niestety nie posiadasz możliwości pozwania banku o zapłatę – nie jest bowiem możliwe prowadzenie postępowania sądowego przeciwko upadłemu bankowi, które dotyczyłoby majątku masy upadłości.

Jeśli zatem syndyk zdecydowałby się prowadzić przeciwko Tobie spór o zapłatę kapitału, nie będziesz miał możliwości potrącenia wierzytelności. To z kolei wiąże się z ryzykiem przegrania procesu o zapłatę. A Ty, ze względu na brak pieniędzy w masie majątkowej, nie odzyskasz kwoty nadpłaconego kredytu.

Dlatego też tak ważne jest dopilnowanie, aby wraz ze zgłoszeniem wierzytelność doszło do potrącenia Twoich roszczeń z roszczeniami banku.

Jeśli nie złożysz oświadczenia o potrąceniu, a przestaniesz spłacać kredyt, możesz zostać pozwany przez syndyka o zwrot kapitału kredytu. I to zarówno w sytuacji, w której spłaciłeś już kwotę ponad otrzymany kapitał, jak i wówczas, gdy suma spłat nie przekroczyła kapitału.

Dla przykładu: jeśli bank wypłacił Ci 100.000 zł z tytułu wypłaconego kapitału, a spłaciłeś już 80.000 zł to złożenie potrącenia obniży roszczenie banku do 20.000 zł.

Tym samym, w sytuacji, w której:

1. złożysz oświadczenie o potrąceniu i przestaniesz spłacać raty, syndyk będzie mógł pozwać Cię o 20.000 zł;
2. nie złożysz ww. oświadczenia, syndyk będzie mógł wystąpić przeciwko Tobie z roszczeniem o o 100.000 zł.

Ale…

Aby oświadczenie o potrąceniu było skuteczne, najpierw należy postawić wierzytelność w stan wymagalności. W tym celu powinieneś sporządzić wezwanie banku do zapłaty i zakreślić mu termin, na przykład 7 dni. Potrącenie będzie skuteczne dopiero po upływie tego terminu.

Co istotne, musisz wykazać wysokość swojego roszczenia, na przykład za pomocą zaświadczenia wystawionego przez bank bądź też zestawienia potwierdzeń przelewów.

A zatem pierwszym krokiem, który powinieneś podjąć jest wystąpienie do banku z wnioskiem o wydanie zaświadczenia bądź też przygotowanie zestawienia potwierdzeń przelewów.

Czasu jest stosunkowo niewiele, a więc… pełna mobilizacja!

Wyrok TSUE C-520/21 

Wczoraj, tj. w dniu 15 czerwca 2023 r., zapadł ważny wyrok TSUE ws. Frankowiczów. Rozwiał on wątpliwości związane z tym, czy bankowi należy się wynagrodzenie za korzystanie z kapitału. Odpowiedź brzmi – nie, bankowi nie należy się wynagrodzenie!

Ale co to właściwie oznacza?

Na pewno sporą ulgę 😉

Do tej pory, po wytoczeniu przez frankowicza przeciwko bankowi pozwu, bank nie pozostawał bierny i pozywał również kredytobiorcę, domagając się wynagrodzenia za korzystanie z kapitału.

Czyli dochodziło do następującej sytuacji:

Kredytobiorca złożył pozew, w którym żądał unieważnienia umowy oraz zapłaty.

Kredytobiorca → bank

A w międzyczasie bank pozwał kredytobiorcę o zapłatę wynagrodzenia za korzystanie z kapitału.

Bank → kredytobiorca

Co najczęściej robiły w takiej sytuacji Sądy? Zawieszały postępowanie o zapłatę wynagrodzenia za korzystanie z kapitału (Bank → kredytobiorca). Słusznie zresztą zauważając, że nie ma możliwości przesądzania o tym, czy wynagrodzenie bankowi się należy czy też nie, skoro nie zapadł prawomocny wyrok w sprawie zainicjowanej przez frankowicza (Kredytobiorca → Bank). A przecież kwestią ewentualnego wynagrodzenia można byłoby zająć się dopiero po wydaniu wyroku rozstrzygającego, czy umowa kredytu jest ważna czy też nie oraz wskazującego sposób, w jaki powinny rozliczyć się strony.

Zdarzało się również, że takie powództwa (Bank → kredytobiorca) były przez Sądy oddalane z uwagi na ich przedwczesność. Albo po prostu ich niezasadność. Z czym również się zgadzamy.

Brak było jednak takich uregulowań, które jednoznacznie przesądzałyby o tym, czy bank może żądać od kredytobiorcy wynagrodzenia czy też robić tego nie powinien.

Za sprawą omawianego wyroku już wiemy, że frankowicze mogą spać spokojnie.

Uzasadniając te orzeczenie, w ślad za lutową opinią Rzecznika Generalnego TSUE, Trybunał wskazał, że możliwość dochodzenia wynagrodzenia prowadziłaby do tego, iż banki czerpałyby korzyści z sytuacji, powstałej na skutek własnego i to bezprawnego działania. To z kolei przyczyniłoby się do wyeliminowania efektu, zniechęcającego przedsiębiorców do stosowania nieuczciwych postanowień w umowach zawieranych z konsumentami. Skuteczność ochrony przyznanej konsumentom byłaby zagrożona, gdyby byli oni narażeni na ryzyko zapłaty bankowi takiej rekompensaty.

Ale to nie koniec dobrych wiadomości z Luksemburga!

Wyrok TSUE C-287/22

Wczoraj Trybunał wydał jeszcze jeden wyrok, który również mocno uderzył w banki, a o którym mówi się nieco mniej. Dotyczy tego, czy Sądy powinny zawieszać obowiązek uiszczania przez kredytobiorcę rat na czas trwania procesu.

Orzeczenie co do tego zagadnienia również jest dla kredytobiorców korzystne.

TSUE bowiem zadecydował, że sądy powinny uwzględniać wnioski o zabezpieczenie spłaty rat kredytu na czas trwania procesu. To z kolei oznacza, że frankowicz na czas zainicjowanego przez siebie procesu nie musi spłacać rat kredytu aż do rozstrzygnięcia sprawy przez Sąd.

W uzasadnieniu tego wyroku czytamy, że brak zawieszenia rat prowadziłby do sytuacji ograniczenia skuteczności ochrony konsumenta, zagwarantowanej przez Dyrektywę 93/13. Zawieszenie rat jest więc konieczne, zwłaszcza w przypadku, gdy konsument wpłacił na rzecz banku kwotę wyższą niż otrzymał.

Dla przykładu: Sąd powinien zawiesić obowiązek spłaty rat, w szczególności wtedy, gdy kredytobiorca tytułem kredytu otrzymał od banku kwotę 50.000 zł, na rzecz banku wpłacił już kwotę 65.000 zł, a pomimo tego nadal jest zobowiązany do comiesięcznego uiszczania rat kapitałowo-odsetkowych.

Oba wyroki są więc bardzo dobrą wiadomością nie tylko dla osób, które już zdecydowały się pozwać bank, ale również dla tych, którzy cały czas zastanawiają się nad złożeniem do Sądu pozwu w obawie przed tym, że zostaną przez bank pozwani. Bank nie ma podstaw, aby żądać zapłaty z tytułu udzielonego kredytu, a Sądy powinny zawiesić raty do czasu rozstrzygnięcia sprawy.

Podsumowując – 2:0 dla Frankowiczów! 🙂

Opracowała Sandra Murawska

Rozwód to trudny okres, zarówno w zakresie emocjonalnym, jak i finansowym. Wiele par zdecydowało się na kredyt w CHF z uwagi na niższe oprocentowanie, wierząc, że będzie to rozwiązanie korzystniejsze. Później musiały stawić czoła trudnym wyborom w obliczu rosnących rat. W artykule chcielibyśmy przybliżyć jakie wyzwania stoją przed tymi kredytobiorcami oraz jakie są potencjalne rozwiązania ich problemów.

Rozwód a odpowiedzialność za dług

Sam fakt rozwodu nie zmienia nic w sferze odpowiedzialności za dług. Byli małżonkowie pozostają bowiem dłużnikami banku. Bank może dochodzić długu zarówno od nich łącznie, jak i od każdego z nich z osobna.

Jeżeli kredyt zostanie spłacony przez jednego z eksmałżonków, może on dochodzić połowy zapłaconej kwoty od drugiego z nich. Zobowiązanie z tytułu kredytu zaliczane jest do długów, które nie podlegają podziałowi majątku przez sąd. Po rozwodzie nie zmienia się nic w kontekście odpowiedzialności za dług byłych małżonków.

Czy mogę w takim wypadku unieważnić umowę i uwolnić się od kredytu?

Umowy kredytów tzw. frankowych zwykle zawierają w sobie klauzule niedozwolone (czyli takie postanowienia, których nie można stosować w umowie). Ich zastosowanie w umowach jest niedopuszczalne i konieczne jest ich usunięcie. Pozbycie się tych zapisów sprawia, że umowę należy uznać za nieważną.

Zasadnicze pytanie brzmi – czy mogę unieważnić umowę w przypadku gdy rozwiodłem/dłam się ze współmałżonkiem w trakcie jej trwania?

Oczywiście tak, choć w niektórych przypadkach konieczne będzie współdziałanie z byłym partnerem. Wszystko zależy od tego, czy nadal spłacasz raty, czy już je spłaciłeś/łaś.

Dalej spłacam raty

Jeżeli w dalszym ciągu spłacasz miesięcznie raty to możesz wystąpić o ustalenie nieważności umowy jedynie z byłym małżonkiem. Obecnie sądy przyjmują, że jest to warunek konieczny do wytoczenia powództwa w tym zakresie. Aby unieważnić umowę konieczny jest udział w sprawie wszystkich kredytobiorców. Jeżeli więc wystąpisz z roszczeniem sam, sąd oddali Twoje powództwo.

Przykład:

Pan Marek i Pani Kasia w 2008 r. zawarli z Bankiem umowę kredytu powiązanego z walutą CHF. Kwota Kredytu wynosiła 200 000 zł. W 2009 r. Pan Marek i Pani Kasia wzięli rozwód. Pan Marek i Pani Kasia od początku spłacali raty kredytu po połowie. Kredyt jest spłacany do dziś. Pan Marek chciałby wystąpić z pozwem przeciw Bankowi. Na dzień wniesienia pozwu kwota uiszczonych rat wynosi 250 000 zł. Wobec powyższego, Pan Marek może wystąpić wraz z Panią Kasią o ustalenie nieważności umowy oraz o zapłatę kwoty 125 000 zł na rzecz każdego z nich. 

Co jeżeli były małżonek nie chce ze mną współpracować

Tutaj sprawa się komplikuje. W takim wypadku nie ma możliwości ustalenia nieważności umowy, ale tylko w głównej części wyroku. Nadal sąd może rozpatrzyć Twoją sprawę jednak jedynie w zakresie rat które spłaciłeś na podstawie tej umowy. O ile dochodzenia do ustalenia nieważności konieczna jest współpraca małżonków, o tyle o zwrot rat w części, które rzeczywiście zostały przez Ciebie uiszczone możesz wystąpić samodzielnie.

W takim wypadku w głównej części wyroku sąd wskaże jedynie kwotę jaką ma Ci oddać bank. Nie będzie natomiast ustalał czy umowa jest ważna czy nieważna. Odpowie na to pytanie jedynie w uzasadnieniu. Jednak nie jest pewne czy bank będzie to respektował, bowiem nie jest do tego zobowiązany wyrokiem sądu. Nadal pozostanie w tym zakresie pewnego rodzaju niepewność. Dlatego w tej sprawie starajmy się współpracować z byłym małżonkiem.

Przykład:

Wracając do historii Pana Marka i Pani Kasi okazało się, że Pani Kasia nie jest zainteresowana wystąpieniem wraz z byłym mężem z powództwem przeciw bankowi. Wówczas Pan Marek może wystąpić do banku o zapłatę kwoty 125 000 zł na jego rzecz, musi brać pod uwagę, że sąd nie stwierdzi nieważności umowy wprost w głównej części wyroku (opisze to jedynie w uzasadnieniu).

Spłaciliśmy już kredyt lub bank wypowiedział nam kredyt

W takim przypadku możesz dochodzić od banku kwot, które spłaciłeś na podstawie nieważnej umowy. Nie ma jednak potrzeby odrębnego ustalenia nieważności umowy. Żeby żądać ustalenia nieważności musisz mieć w tym interes. W tym wypadku jednak umowa, tak czy inaczej nie obowiązuje, bo została zakończona/wypowiedziana lub jest nieważna. Nie masz więc takiego interesu. To jednak nie zamyka drogi do uzyskania przez Ciebie zwrotu wszystkich rat, które zapłaciłeś na rzecz banku.

Przykład:

Zakładając, że znani nam już Pan Marek i Pani Kasia dokonali wcześniejszej całkowitej spłaty kredytu i ten nie jest już dalej spłacany, każde z nich osobno może wystąpić z pozwem przeciw bankowi o zapłatę 125 000 zł.

Podsumowując, kredytobiorcy po rozwodzie stają przed różnymi wyzwaniami. Jednym z nich jest bez wątpienia spłacenie długów, w tym nierzadko rozwiązanie kwestii kredytu frankowego. Każdy z powyższych scenariuszy prezentuje jednak rozwiązanie, które daje szansę na ochronę Twojego interesu.

Obecna sytuacja geopolityczna z całą pewnością nie sprzyja nikomu…

Rodzi również wiele negatywnych skutków po stronie kredytobiorców, a w szczególności tych, którzy posiadają kredyt powiązany z walutą CHF.

Kurs franka już w trakcie pandemii wynosił ponad 4,00 zł, co zapewne spowodowało u Ciebie spore obawy – im wyższy jest bowiem kurs tym wyższa rata kredytu, którą kredytobiorca musi przecież na rzecz banku co miesiąc terminowo uiszczać. A urosły w końcu nie tylko raty, ale również zadłużenie wobec banku.

W lutym 2022 r. kurs CHF wzrósł do ok. 4,40 zł, zaś aktualnie wynosi on aż 4,57 zł. Nie sposób jednak nie zauważyć, że każdego dnia nadal się wobec złotówki umacnia. Co więcej – z dużą dozą prawdopodobieństwa, graniczącą wręcz z pewnością, w dalszym ciągu będzie rósł. I trudno przewidzieć kiedy ta sytuacja się zakończy.

To oczywiste, że wzrot kursu jest wprost proporcjonalny do wzrostu niepokoju kredytobiorcy, związanego z dalszą możliwością spłaty rat kredytu.

Co można zrobić?

Przede wszystkim pamiętaj, że nie ma sytuacji bez wyjścia – absolutnie zawsze istnieją co najmniej dwa rozwiązania!

Niemniej, każdorazowo należy również rozważyć, które z istniejących rozwiązań jest korzystne, a które niekoniecznie.

Poniżej przedstawiamy nasze ustalenia.

Rozwiązanie pierwsze – całkowita spłata kredytu

W tym miejscu musimy zaznaczyć, że do całkowitej spłaty zadłużenia przyjmuje się kurs aktualnie obowiązujący. Przez wzgląd zaś na to, że jest on bardzo wysoki, z całą pewnością nie jest to odpowiedni moment na skorzystanie z tego rozwiązania.

W celu całkowitego uregulowania zaciągniętego kredytu, do banku wpłacona zostałaby bowiem dwa razy wyższa kwota w porównaniu z przeliczeniem zadłużenia w oparciu o kurs z dnia zawarcia umowy.

To z kolei jest równoznaczne z poniesieniem przez Ciebie sporych strat.

Nie można także zapomnieć, że odzyskanie od banku wpłaconych na jego rzecz kwot mogłoby być znacznie utrudnione, nawet w sytuacji, gdy dokonano zastrzeżenia zwrotu świadczenia.

Wniosek: rozwiązanie niekorzystne.

Rozwiązanie drugie – zawarcie ugody z bankiem

O tym, czy warto zawrzeć ugodę z bankiem pisaliśmy tutaj: A może by jednak zawrzeć ugodę z Bankiem w sprawie frankowej?

Jedynie uzupełniająco wskazać trzeba, że po zawarciu z bankiem ugody, najczęściej kredyt frankowy staje się kredytem złotówkowym, co oznacza, że jest oprocentowany stawką WIBOR.

Biorąc zaś pod uwagę nieustanne podwyżki stóp procentowych, a przede wszystkim ryzyko z osiągnięciem przez nie dotychczas niespotykanego poziomu, stwierdzić trzeba, że niewiele na zawarciu z bankiem ugody można zyskać…

Wniosek: rozwiązanie niekorzystne.

Rozwiązanie trzecie – pozew o unieważnienie umowy wraz z wnioskiem o zabezpieczenie roszczenia

W celu uwolnienia się od rosnącego kursu franka i coraz to wyższych rat niewątpliwie należy wystąpić do Sądu z pozwem o unieważnienie umowy wraz z wnioskiem o zabezpieczenie roszczenia.

Wspomniane zabezpieczenie polega na zawieszeniu przez okres trwania postępowania sądowego obowiązku spłacania przez kredytobiorcę rat na rzecz banku. Uzyskując zabezpieczenie, nie musisz już więc spłacać rat kredytu jeszcze przed wydaniem przez Sąd wyroku. Bank zaś z kolei nie może z tego powodu wypowiedzieć Tobie umowy kredytowej.

Brzmi dobrze, prawda?

Wniosek: rozwiązanie korzystne.

Podsumowując, niepewność obecnej sytuacji powinna skłonić KAŻDEGO frankowicza do rozważań do wystąpienia przeciwko bankowi ze wspomnianym przez nas powództwem.

Na ten moment to dla Ciebie najkorzystniejsze rozwiązanie.

Jakby co, możemy pomóc.

Opracowała: Sandra Murawska

Odpowiemy Ci już na wstępie – zdecydowanie nie powinno.

A dlaczego nie?

Jak wspomnieliśmy we wcześniejszym artykule Uchwała Sądu Najwyższego w sprawie kredytów frankowych – Zbroja Adwokaci – Prawo gospodarki morskiej i przemysłu jachtowego, offshore zarówno 5 marca 2021 r., 13 kwietnia 2021 r., jak i 11 maja 2021 r. miały być przełomowymi dniami dla wielu frankowiczów i losu ich umów kredytowych.

Sąd Najwyższy miał bowiem wydać uchwałę, mającą ujednolicić linię orzeczniczą sądów powszechnych w sprawach powiązanych z walutą CHF. 

Tak się jednak nie stało – jej wydanie zostało po raz kolejny odroczone, tym razem do 2 września 2021 r. A jak zapewne wiesz, w tym terminie także nie udało się jej podjąć…

Z uwagi zaś na to, że powzięte zostały wątpliwości co do legalności wyboru sędziów tegoż Sądu Najwyższego przez KRS po nowelizacji z 2018 r., Sąd ten skierował do TSUE pytania prejudycjalne mające rozstrzygnąć te kwestię.

Jaki jest więc termin podjęcia uchwały?

Obecnie ten termin niestety nie jest znany.

W związku z powyższym, wiele sądów powszechnych (nierzadko na wniosek banku) zawiesza dotychczas prowadzone przez siebie postępowania lub też wstrzymuje wydawanie rozstrzygnięć właśnie do momentu podjęcia przez Sąd Najwyższy omawianej uchwały.

Jak zaś wskazaliśmy na samym wstępie, niewydanie uchwały przez Sąd Najwyższy nie powinno skutkować zawieszeniem postępowania w sprawie frankowej.

Wreszcie, odpowiadając na pytanie ,,A dlaczego nie?” podkreślamy przede wszystkim, że:

1. Sąd posiada aktualnie narzędzia pozwalające na wydanie merytorycznego rozstrzygnięcia w postaci niemalże jednolitej linii orzecznictwa, zarówno TSUE, jak i krajowego. Żaden przepis prawa powszechnie obowiązującego nie zakazuje Sądowi dokonania oceny w oparciu o wyżej wskazane narzędzia, bez oczekiwania na wydanie uchwały SN. Co ważne, w orzecznictwie tym szeroko aprobowany jest pogląd, zgodnie z którym zastosowanie przez bank w Twojej umowie klauzul niedozwolonych skutkować powinno uznaniem jej za nieważną ze skutkiem ex tunc, czyli skutkiem wstecznym. Innymi słowy, Twoją umowę traktowałoby się jako nigdy niezawartą;
2. na Sądach spoczywa obowiązek wzięcia na siebie ciężaru samodzielnego rozstrzygnięcia sprawy, a toczące się przed Sądem Najwyższym postępowanie oraz w jego konsekwencji pytanie prejudycjalne skierowane do TSUE absolutnie od takiego obowiązku nie zwalniają. Sąd co prawda może zawiesić postępowanie w sprawie, lecz wyłącznie w sytuacji, gdy nie jest możliwe rozstrzygnięcie sprawy w toczącym się postępowaniu cywilnym bez wcześniejszego rozstrzygnięcia kwestii prejudycjalnych. W sprawach frankowych, biorąc pod uwagę dotychczasową linię orzeczniczą, nic nie stoi na przeszkodzie ku temu, aby sprawę rozstrzygnąć, a w szczególności wydać korzystny dla Ciebie wyrok;
3. dalsze, nieokreślone w czasie wyczekiwanie na wydanie uchwały przez SN, narusza Twoje prawo, które zagwarantowane zostało nie tylko przez Konstytucję, ale i Europejską Konwencję Praw Człowieka, tj. prawo do rozpoznania sprawy bez zbędnej zwłoki, a także przysługujące Tobie jako konsumentowi – prawo do uzyskania ochrony. Obecnie zaś jasnym jest, że Sąd Najwyższy nie zajmie stanowiska w terminie co najmniej najbliższych kilkunastu miesięcy;
4. spoczywający na Tobie obowiązek dalszej spłaty znacznych kwot tytułem rat kapitałowo – odsetkowych, wynikający z umowy kredytu, w szczególności w dobie wszechobecnej pandemii oraz niestabilności kursu franka szwajcarskiego z całą pewnością byłby dla Ciebie po prostu krzywdzący. Tym bardziej, że to właśnie Ty jesteś słabszą stroną umowy, w której bank jako strona silniejsza świadomie zawarł klauzule niedozwolone, a przy jej zawieraniu uchybił także szeregowi ciążących na nim obowiązków informacyjnych.

Czyli…

Nie pozostawaj bierny!

Złożenie przez bank wniosku o zawieszenie postępowania (będącego wyrazem ,,grania na zwłokę”) bądź wydanie przez Sąd postanowienia o jego zawieszeniu nie powinno być jeszcze powodem do wielkiego niepokoju, ale tylko wówczas, gdy przygotujesz pismo przygotowawcze zawierające argumentację, która przekona Sąd do dalszego procedowania w Twojej sprawie.

To z kolei może przybliżyć Cię do wygranej.

Działaj! ☺

Opracowała Sandra Murawska

Niejeden tzw. „frankowicz” zastanawia się jak może wyglądać wyrok unieważniający umowę kredytową.

Przykład powyżej.

Jeszcze ciepły (bo z końca ub. tygodnia).

W imieniu klienta wnosiliśmy o uznanie kredytu za nieważny oraz żądaliśmy zasądzenia od pozwanego wszystkich płatności uiszczonych przez kredytobiorcę na rzecz banku.

Sprawa trochę trwała, ale ostatecznie Sąd w całości uwzględnił nasze żądanie, ustalając, że umowa jest nieważna (pkt I sentencji) oraz zasądzając wskazane przez nas kwoty wraz z odsetkami (od początku procesu – w sumie dobra inwestycja) – pkt II i III.

Sąd obciążył również bank kosztami procesu w całości (pkt IV). To oznacza, że bank będzie musiał zwrócić naszemu klientowi poniesioną przez niego opłatę sądową, zaliczkę na biegłego, a także koszty zastępstwa procesowego.

W ustnym uzasadnieniu Sąd podzielił stanowisko wskazane w naszych pismach procesowych.

Oczywiście czekamy teraz na pisemne uzasadnienie i apelację banku, który na pewno nie złoży od razu broni.

Niemniej jest to kolejne małe zwycięstwo, które nas bardzo cieszy i potwierdza sens walki o swoje!

Opracował: Marcin Sokołowski