Na skutek pytania skierowanego przez Sąd Rejonowy dla Warszawy – Śródmieścia w Warszawie 21 września 2023 r. TSUE wydał wyrok, dotyczący postępowania przeciwko mBank S.A. (C-139/22).

Zostały w nim rozważone 3 kwestie:

1) TSUE orzekł, że jeśli umowa kredytowa zawiera postanowienie równoznaczne z postanowieniem, które zostało już wpisane do rejestru klauzul niedozwolonych to może być to podstawą do unieważnienia umowy frankowej. Takie rozwiązanie dopuszcza bowiem dyrektywa 93/13/EWG;

2) Sąd ten uznał także, że fakt, iż kredytobiorca miał możliwość wybrania sposobu spłacania kredytu pomiędzy:

– jego spłacaniem w oparciu o kurs, który ustalał bank;

– spłatą w oparciu o kurs nieustalany przez bank;

nie wpływa to na ocenę niedozwolonego charakteru postanowienia umowy powiązanej z CHF;

3) ponadto TSUE potwierdził, że nawet w sytuacji, w której kredytobiorca jest pracownikiem banku, powinien on zostać należycie poinformowany o istotnych ryzykach związanych z umową ,,frankową”. A to z uwagi na to, że dyrektywy 93/13/EWG nie różnicuje obowiązku informacyjnego banku ze względu na wiedzę danego kredytobiorcy. Niezależnie więc od tego, czy posiadał on szerszą wiedzę czy też nie, na banku ciąży taki sam obowiązek informacyjny.

Orzeczenie te powinno spowodować, że Sądy będą sprawniej wydawać wyroki w sprawach zainicjowanych przez kredytobiorców. 

Kolejny raz potwierdzono, iż kredytobiorcom, którzy są konsumentami, należy zapewnić ochronę na wysokim poziomie. I to niezależnie od posiadanej przez nich wiedzy na temat ryzyka kursowego, występującego w umowach powiązanych z walutą CHF. 

Bank – będący przedsiębiorcą, a więc stroną silniejszą – nie powinien i nie może być nagradzany za stosowanie w przygotowywanych przez siebie umowach stosować nieuczciwych postanowień.